சமூக ஊடகங்களில் தற்பொழுது நடக்கும் பெரிய அக்கப்போர் என்னவென்றால் அரசியல் புரிதல் இல்லாத சில தமிழர்களைச் சொல்லலாம், இவர்கள் எடப்பாடியை நம்பும் அளவிற்கு எடப்பாடி என்ன செய்து கிழித்துவிட்டார் என்று நிச்சயம் புரியவில்லை.
கொஞ்சம் அநாகரீகமாகத் தான் இருக்கிறது இதைப் பற்றி எழுதுவதற்கு ஆனால் எழுதி தான் ஆகவேண்டும் தமிழர்கள் கலாச்சாரம் எப்படித் திராவிடர்களால் தாழ்ந்து கிடக்கிறது என்பதற்கு ஒரு சிறிய எடுத்துக்காட்டு தான் திராவிடச்சி சுந்தரவள்ளியின்
கருணாநிதி எனும் அயோக்கியன் தமிழ்நாடு வராமல் இருந்திருந்தால் பல லட்சம் உயிர்களை நாம் தமிழீழத்தில் காவு கொடுத்த உணர்வு பெற்றிருக்க தேவை இருந்திருக்காது
கொஞ்சம் வெட்கமாய்த் தான் இருக்கிறது சுப.வீயைப் பற்றி எழுதுவதற்குத் திராவிடக் கைத்தடி இப்பொழுதுத் தமிழர்களை அடிக்க ஆரம்பித்துள்ளது, இதை நல்லதாகவும் நாம் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
ஒட்டுமொத்த உலக மக்களையும் மிக எளிதாக முட்டாளாக்கி, அவர்களின் பயத்தை மிகத் தெளிவாக அறுவடைச் செய்திருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது.
விடுதலைப் போராட்டங்களை அமைதி வழியிலே நடத்தி விடுதலை அடைந்துவிடலாம் என்று நீங்கள் அறிவுரை வழங்கினால் உங்களை உங்களின் நோக்கத்தை விமர்சனம்
அரசியல் பிரிவில் ஊடக துறையில் பணியாற்றிய தங்கை இசைப்பிரியாவை கொன்ற கொடிய அரக்கர்களுக்கு
நாம் தமிழர், நாம் தமிழர்
என்று
பறை அடித்தும்
விழிக்காத தமிழனை
இன்னும் எத்தனை உயிர்களை
கொடுத்து எழுப்புவது!
நெகிழ்வோடு நகர்ந்த தருணங்கள் காந்த புலன்களாக நுழைவரியா காதல்கள்! வசந்தங்கள் வீசிப் போகும் மாலை நேரப் பொழுதுகள்! தமிழ்ப்பசி போக்கிய கடல்புறா நாவல்கள்! பூவாய் மலர்ந்த தமிழ்ப்பிள்ளைகள்! இதுவும் ஒரு வெற்றி தான்… நெடுவாசல்,கதிராமங்கலம், நீட்டை தாண்டி! தமிழா! நீ பூவாய் மலர்ந்தாய்…
படுகொலையை நிகழ்த்திவிட்டான் பௌத்தம் பேசும் படுபாதகன்! தமிழ், தமிழ் என்றான் திராவிட முகம் சுருங்க! பூகோள அரசியலாம் புதிர் போட்டான் காவி மைந்தன்! முப்பது மைலே தூரம், பல லட்சம் உயிர் பொசுங்க! தமிழா, தமிழீழம் நீ மறந்தாய்! தடுக்காத இனச்சாவு நித்தம் ஒரு போராட்டமாய் பாவத்தின் வடிவிலே தமிழ்நாட்டை சுற்றுதிங்கே!!!
க. பேரபாயம் – II கிறுமுகர்கள் ஈனா தேசத்தின் வட பகுதியில் எல்லா இன மக்களையும் கொன்று குவித்து எல்லா இனங்களையும் அடிமை படுத்தி வாழ்ந்து வருபவர்கள். தேவதேவிகள் மட்டும் கிறுமுகர்களின் ஆதிக்கம் கண்டு பயப்படுவதில்லை, அவர்களின் ஆசா சக்தியை கண்டு கிறுமுகர்களே அஞ்சுவது ஒன்றும் புதிய விடயமல்ல, தேவதேவிகள் தீடீரென்று மறைந்து தாக்குவதில் வல்லவர்கள் அவர்களின் இந்த ஒரு சக்தியை மட்டும் தான் கிறுமுகர்களால் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. மும்முறை அகண்ட போர் நடத்தியும் இன்றுவரை தேவதேவிகளை அவர்களால் வெல்ல முடியவில்லை. தேவதேவிகளின் விசித்திர சித்திகளை எதிர் கொள்ள கிறுமுகர்கள் யாக்கினை பூசையை பல முறை தொடங்கினர் ஆனால்
நீர்திவலைகள் கரைந்து சாளரங்களில் வழிந்து கொண்டிருந்தது. புல்வெளிகளில் பனி துளிகள் கீழே விழுவதா… இல்லை வேண்டாமா…என்று யோசித்து கொண்டிருந்தன.
பல நாட்கள்… பல மாதங்கள்… ஏன் பல வருடங்களாக கூட இருக்கலாம், இப்பொழுது மீண்டும் எழுத வந்திருக்கிறேன். என்ன என்ன விஷயங்கள் மாறி இருக்கின்றன என்று பார்த்தல்..எதுவும் மாறவில்லை என்பது மட்டுமே நிதர்சனமான உண்மை. ம்..பார்போம்…இப்பொழுது அனைவரின் பார்வையும் மத்திய அரசின் பொது தேர்தலில் நிலைத்திருக்கிறது…மோடி மோடி என்று ஒரு பிரம்மையும்…மறைமுகமாக ராகுல் காந்தியை மையப்படுத்தி வருகின்ற விளம்பரங்களும் தேர்தல் திருவிழா ஆரம்பித்து விட்டதாக தெரிகிறது. பார்போம்…கூட்டணி என்கின்ற பேரில் அரசியல் கட்சிகள் நடத்த போகும் கோமாளித்தனங்கள் எப்படி நம்மை எரிச்சல் படுத்தப் போகின்றன என்று. சமீபத்தில் “கோலிசோடா” படம் பார்த்தேன்… ஒரு வரியில் சொல்வதென்றால் “கதைக்களம் மற்றும்
இந்த கட்டுரை புதிய பரிமாணத்தை கொடுக்கிறது… என் ஆவேசத்தை குறைத்தது…உங்கள் கருத்துக்களை சொல்லுங்கள்… நன்றி – http://inioru.com/?p=14326 ———————– இந்தியா பற்றிய நமது உரைகல் என்ன ?: யதீந்திரா இவ்வாறானதொரு தலைப்பில் ஏலவே திரு.டி.பி.சிவராம் (தராக்கி) ஒரு கட்டுரையை எழுதியிருக்கிறார். ஆனால் அந்த கட்டுரை முன்னிறுத்திய விடயங்களும் இந்த கட்டுரை விவாதத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ள முயலும் விடயங்களும் முற்றிலும் வேறானது. விடுதலைப்புலிகளின் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர் மீண்டும் இந்தியா குறித்த உரையாடல்கள் நமது ஆய்வுச் சூழலில் மேலோங்கிக் கானப்படுகின்றன. இவ்வாறு இந்தியா குறித்த உரையாடல்கள் கூடுதல் கவனம் பெற்றதற்கு இரு காரணங்கள் உண்டு. ஒன்று புலிகளின் வீழ்சிக்கு பின்னர் தமக்கானதொரு சுயாதீன
நிழல்களை பார்த்துநிசமென்றிருந்தேன்…கதிரவன்மறைந்ததும்நிழல் ஏது…நிசம் ஏது… திரும்பவும்நிழல்…கடன் கொடுத்தான்கதிரவன்…நிழல்கொடுத்தாள் நிலவு மகள்…எது நிசம்..இங்கே!கதிரவனும் எய்கின்றான்..சொல்லவேண்டாம் நிலவை பற்றி…
வெற்றுத் தாளில் வெள்ளை எழுத்துக்கள் நான் எழுத தொடங்கும் வரை… ஒரு எழுத்து தவறாமல் அப்படியே வந்ததிங்கே… மையின் நிறம் மட்டும் என் பங்கு… மற்றவை புரியவில்லை… மிச்சமின்றி இறக்கியவுடன் நினைவு வெற்றிடத்தில் இறந்த கால நிகழ் கால எச்சங்கள்… உடனடியாய் நிரம்பிக்கொள்ளும்… மீண்டும் மீண்டும் எழுதுகிறேன்… வெள்ளை எழுத்துகள் என் பேனா மைப்பட்டு நிறம் மாறும்… நினைவு ரேகைகளின் நகலாய் வெள்ளை தாளில்… வெள்ளை எழுத்துகளில்… நிச்சயம்… என் பங்கு எதுவும் இல்லை… என் பெயரை போடாதீர்…
வயலோர வரப்புகள்,அது அழகாய்மனிதர்கள் செதுக்கிய ஓவியம்… அதோ அந்த மலை முகடு, அதை ஒட்டிய மாலை நேர சூரியன்… சிறு சாரலாய் சன்னல் நனைக்கும் கோடை மழை… யாருக்கும் அடங்காத, ஆதி அந்தம் தெரியா இருப்புப்பாதை… பனம் பழம் விற்ற பாதையோர சிறுவர்கள்… இனி எப்போது வாய்க்கும் இனிய இந்த மாலை நேரபேருந்து பயணம்…நினைவுக்குள்நிழலாடும்அடங்காதஆசை இது…தூர தேசதமிழர்களின்விழி ஏங்கும்கனவு இது…
தாயே… என் வயிற்றுப் பசியை உன் உடலை விற்றுப் போக்கினாய்… நான் என்ன பாவம் செய்தேன்… தினம் தினம் பூக்கும் இரவுகளில் நான் சருகாய் உதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன் மற்றவர்களின் உடல் பசிக்கு… யான் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம் இது சான்றோன் மொழி… நீ பட்ட துன்பத்தை எனக்கல்லவா… பரிசளித்து விட்டாய்… காம மிருகங்களின் நகம் பட்ட காயங்கள் … நெருக்கி இம்சித்தவனின் பிடிக்காத முத்தங்கள்… மெல்லிய பெண்மையினை வாட்டிவதைத்த நிமிடங்கள்… என் வாழ்வை தொலைத்தவளே… இது தானா உன் ஆசை… நித்தமும் ஒரு காதல் கதை என் செவி வழியே வழுக்கிச் செல்லும்… அதை ஒரு நாளும் உணராவண்ணம் ஏன்
சுந்தரத்தின் கையில் ஒரு நாவல்… வெகு நேரம் கீழே வைக்காமல் படித்துக்கொண்டிருந்தன்…கதை மாந்தர் அவன் மன உணர்ச்சிகளை மாறி மாறி ஆக்கிரமித்து கொண்டிருந்தனர். தொலைவில் அவன் அம்மா நூல் புடவையில் ஒட்டு தையல் போட்டு வறுமைக்கு விளம்பரம் செய்து கொண்டு இவனை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தால் காலம் தின்ற அவள் இளமை, வறுமை தின்ற அவள் பொறுமை காட்டு கத்தலாய் வெளிப்பட்டது அவன் நாவல் படித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து. அவன் எப்போதுமே கவனமாக தான் இருப்பான் அம்மாவுக்கு தெரியாமல் நாவல் படிப்பதில். இன்று தான் கோட்டைவிட்டுவிட்டான். அடுத்த அரைமணி நேரம் அவன் வாங்காத திட்டு இல்லை… “சுந்தரம், இந்த பணத்த
நீருக்குள் உலவுகின்றமீனை போல…உன் நினைவுக்குள்உலாவிக் கொண்டிருந்தேன்…இறுக தழுவியநிமிடங்கள்…பரிமாறிய முத்தங்கள்…தலை கோதியதருணங்கள்..இன்னும்சில பிற…என்நினைவு நரம்புகளைஅறுத்ததுஉன் வார்த்தைகள்“என்னை கைவிட மட்டாயே “சிரிப்பு தான்வருகிறது…ஒரு வருடம்முடியபோகிறது…நீ அவனைமணம் புரிந்து…
நீண்ட தூரம் நடந்தேன் மனதின் வலி போகவில்லை… ச்சீ…நீங்கள் எல்லாம் மனிதர்களா… பணமென்னும் நஞ்சை உண்ண மனித முகத்தோடு திரியும் விலங்குகளே… வழி நெடுக வரலாறுகள் ஆனாலும் புரியவில்லை காசிற்கு கொடுக்கும் அன்பை கொஞ்சம் மனிதருக்கும் கொடுத்தால் என்ன… காற்றில் பணம் பறக்க அருகில் ஒரு பணத்தாசை பிணம் மட்டும்…. அது அந்நாட்டு பணமில்லை… சீந்தி பார்க்க ஒருவர் இல்லை… பிணம் சொன்ன கதை இது தான்… பணம் மட்டும் வாழ்கை இல்லை…
அன்பு பதிவுலக நண்பர்களே! என்னை பதிவுலகத்திற்கு இழுத்து வந்த வினவு வலைத்தளத்திற்க்கு என் முதல் நன்றி…எனக்கு தமிழ் வலைப்பக்கங்களில் அலாதி பிரியம் தினமும் ஒரு முறையாவது பார்க்கும் வலைத்தளம் தட்ஸ்தமிழ், வினவு, யாழ்… ஒரு முறை வினவு தளத்தில் வந்த அங்காடித் தெரு படத்தின் விமர்சனம் படித்தேன்…அங்கிருந்த தொடர்பு இடுகையின் மூலம் “தீராத பக்கங்கள்” தளத்தின் அங்காடி தெரு விமர்சனம் படிக்கும் போது அந்த படத்தை பார்த்தே ஆகவேண்டும் என்கின்ற வெறியே வந்துவிட்டது. அன்றிலிருந்து மாதவராஜின் எழுத்துக்களை நேசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்…அவரது பக்கங்களில் இருந்து தான்…காமராஜ்,செ.சரவணகுமார்,ராகவன்,ஈரோடு கதிர்…என அந்த பட்டியல் நீளுகிறது…இது நான் பதிவுலக வாசகன் ஆன கதை. செ.சரவணகுமார் அவர்களின் “மீண்டும் சவுதி அரேபியா” பதிவை
சுந்தரத்தின் கையில் ஒரு நாவல்… வெகு நேரம் கீழே வைக்காமல் படித்துக்கொண்டிருந்தன்…கதை மாந்தர் அவன் மன உணர்ச்சிகளை மாறி மாறி ஆக்கிரமித்து கொண்டிருந்தனர். தொலைவில் அவன் அம்மா நூல் புடவையில் ஒட்டு தையல் போட்டு வறுமைக்கு விளம்பரம் செய்து கொண்டு இவனை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தால் காலம் தின்ற அவள் இளமை, வறுமை தின்ற அவள் பொறுமை காட்டு கத்தலாய் வெளிப்பட்டது அவன் நாவல் படித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து. அவன் எப்போதுமே கவனமாக தான் இருப்பான் அம்மாவுக்கு தெரியாமல் நாவல் படிப்பதில். இன்று தான் கோட்டைவிட்டுவிட்டான். அடுத்த அரைமணி நேரம் அவன் வாங்காத திட்டு இல்லை… “சுந்தரம், இந்த பணத்த
ஒருமொட்டுமலர்ந்தது..என்மன இடுக்குகளில்உறைந்திருந்ததுன்ப சுமைகள்…சிதறி ஓடின… ஓங்கிவளர்ந்த மரம்எப்பொதும்யாரிடமும்எதுவும் கேட்டதில்லை…இலைகளைஉதிர்த்துஇயன்றவரைசொல்லி பார்க்கும்ஆனால்யாருக்கும் புரிவதில்லைஎன்ன அவசரமோ…கூடு இழந்தகுருவிகளின்கண்ணீர் கதைகளைஅதன்இலையுதிர் காலத்திலே… “நீரோடை”பார்த்ததும்துள்ளி குதித்தேன்…எத்தனைகவிதைகளைஅள்ளி இருப்பேன்…இங்கிருந்து…இந்த தடாகத்திலிருந்து… எங்கிருந்தோவந்ததென்றல் காற்றுவழி மறித்து…காதினில்ஏதோஉரைத்தது…அதன் மொழிபுரியவில்லைதமிழ் இல்லையே…அதனாலா… ஆனால்மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது… பூக்கள்,மரங்கள்,மலை முகடுகள்,நீரோடைகள்,இதமான தென்றல் காற்று,கணக்கில் வராஇன்னும்எத்தனையோஇயற்கை செல்வம்…எங்கும் தெறிக்கின்றன…இன்பமெனும்நினைவு விதைகளைபயிரிடத்தான்இங்குயாருக்கும்மனமும் இல்லைநேரமும் இல்லை…
நான் எதுவும் சொல்றதுக்கு இல்லங்க…இது ஜெயலிதாவோட அறிக்கை… கண்டிப்பா அவங்க எழுதியதா இருக்காது… அவங்க இந்திய நலனுக்காகனு சொல்லிருந்த இந்த பதிவ எழுதிருக்கமாட்டேன்… உப்பு தின்னவன் தண்ணி குடிச்சே ஆகனும்…சிங்களவனுக்கு துணை போன நமக்கு… சீன தாங்க சரியான ஆப்பு… பாக்கத்து தேசத்த காப்பாத்த போய்….இருக்குற தேசத்துக்கு நெறி கட்ட ஆரம்பிச்சுருச்சு…சீனகாரன் எல்லாம் பார்கிறதுக்கு ஒரே மாதிரி இருப்பானுங்க…நம்மள எடுத்துக்குங்க…ஒவ்வொரு மாநிலத்துல இருப்பவனும் ஒவ்வொரு மாதிரி… ரொம்ப காலம் கழிச்சு தேசிய ஒருமைபாடுக்கு ஒரு அமைச்சகம்.. எப்படி தேசியத்தை காப்பாத்த போறங்கன்னு பாக்கலாம்… இன்னைக்கு இருக்குற அதிகார மையம்… எனக்கு என்னவோ பிரச்சனையின் ஆழம் தெரியாம…விளையாடுறங்கனு தோணுது… ஜெயலலிதாவின் நானும்
நீண்ட இடைவெளி இந்த சந்திப்பு நமக்குத்தான்… உன்னை வெறுக்கிறேன்… ஏன் உன்னை பார்த்தேன்… அந்த சிரித்த முகம்….அய்யோ என்னை காப்பாற்றுங்களேன்… எங்கே போனது உன் கோபம்… பரிதாப பார்வை பார்த்தாய்… இந்த முறை மயங்கமாட்டேன்… உதட்டை சுழித்து, முலாம் பூசிய சிரிப்புடன் விடை பெற்றாய்… வெகு நேரம் பார்த்தேன்… உன் சோர்ந்த நடையினை… ஆனாலும் இந்த முறை மயங்கமாட்டேன்… தூரத்தில் போகும் போது கண்களை துடைத்தாயே அழுதாயா … ஆனாலும் இந்த முறை மயங்கமாட்டேன்… குலுங்கி அழுகின்றேன் தேற்ற ஆளில்லை… நான் செய்த தவறுக்கு நீ… ஏன் மன்னிப்பு கேட்கின்றாய்… நான் செய்த தவறுக்கு நீ… ஏன் துன்ப சிலுவைதனை
எல்லாருமே அமைதியா இருந்தாலும் சீமான் இருக்கமாட்டாருனு நினைகிறேன்… அவரு போசுறதுல எனக்கு எதுவும் தப்பு இருக்குற மாதிரி தெரியல…உளவுத்துறைன்னு ஒன்னு இருக்குங்க…அது செய்ற வேலை கொஞ்சம் நஞ்சம் இல்லைங்க… சராசரி மனிதனுக்கு அவ்வளவா புரியாது… உள்நாட்டு பாதுகாப்பு, வல்லரசு ஆகனும் என்கின்ற வெறியில அண்டை நாட்டுல செய்ற அட்டுழியம்…எதுவும் சொல்றதுக்கு இல்ல… என்ன சித்தாந்தம்னா…அடுத்தவனுக்கு தொல்லை கொடுத்தா அத சமாளிக்கவே அவன் நேரம் சரியா இருக்கும்…நம்ம நிம்மதியா இருக்கலாம் என்கின்ற தப்பு கணக்கு தாங்க…அதாவது பரவால.. அடுத்த நாடு…. தன் நாட்டு மக்களையே போட்டு பாக்குறது தான் தாங்க முடியல…அதுவும்… கருணாநிதி, தமிழ் நாடு காங்கிரஸ் அவங்க தான் தமிழர்னு
ஏ! மரக்கட்டைகளே எவ்வளவு நேரம் எரிவீர்கள்… மனிதர்களிடம் இல்லாத ஈரம் உங்களுக்கு எதற்கு… மனித வடிவில் விலங்கு ஒன்று படுகையிலே பல நாட்கள்… நாடி பிடித்து மருத்துவன் சொன்னான்… “கடவுள் தான் காக்கும்” என்று அவன் மனிதர்களாய் மதிக்காத உறவினர்கள் தலையாட்டினர்… வேறு என்ன செய்ய முடியம்… பெற்றுவிட்டார்களே!!! மண் ஆசை பொன் ஆசை பெண் ஆசை ஆணாய் இருந்துவிட்டால்… பெண்களை விட்டுவிட்டார்… ஆணாதிக்க நம் முன்னோர்… இன்று நான் கேட்பதும்… இன்று நான் பார்ப்பதும்… என் விருப்பம் இல்லை இது மட்டுமே இங்கு விற்பனைக்கு… விருப்போ…வெறுப்போ நுகர்வு கலாச்சாரம் இதில் மட்டும் மாய்மாலம் செய்துவிடும்… இன்று என் மேல் திணிக்கப்பட்டவை….
நீவருவாய் எனதெரியும்…நின்றேன்உன்பார்வைபடும் படி… அதுஒரு மழைக்காலம்கையில்கவிதைகள்…என்னோடுமழையில்அவைகளும் நனைந்தன… 12 C மயிலைபேருந்து…சன்னலோரம்நீ…படிக்கட்டு பயணம்…ஆதரவு தந்தாய்என்கவிதைகளுக்கு …உனக்குதெரியாது…அதுஅத்தனையும்உனக்காகஎழுதியவை என்று… ஒரு நாள்அத்தனைகவிதைகளும்சாலையோரம்…நீமட்டும்அதேபேருந்தில்…உன்னால்மறுக்கபட்டது….எனது கவிதைகள் கூட…